Als je eigen hond naar je gromt; wat moet je dan doen?

Als je kiest voor een hond, heb je daar waarschijnlijk een verwachting van van hoe het zal zijn. Gelukkig komt die droom voor een heleboel eigenaar-hond combinaties uit. Maar soms pakt het heel anders uit. Bijvoorbeeld als je hond soms naar je gromt als je hem wilt aanraken of aaien (en soms niet). Dan valt zo’n droom vaak uit elkaar en valt het niet mee je hond weer te vertrouwen. 

Vaak begint het “klein”; een grom als je je hond aanraakt. Of een grom als je iets van je hond wilt afpakken. Of als je hem van de bank af wilt hebben. Het is vaak genoeg om een eigenaar te laten schrikken. Wat begrijpelijk is, maar niet verstandig, is dat een eigenaar de hond verbaal of fysiek straft als er gegromd wordt. Omdat het ongewenst gedrag is en veel eigenaren geleerd is dat je ongewenst gedrag moet straffen. (“wie denkt ie wel niet dat ie is, grommen naar de baas?!)

 Ik kan diverse redenen aanhalen, vooral bekeken vanuit het oogpunt van de hond, waarom het bestraffen van grommen onverstandig is. Maar de allerbelangrijkste is toch wel de veiligheid van degene die bestraft! Het risico dat een hond die gromt, gaat bijten is aanzienlijk. Nee. Het hoeft zeker niet altijd. Maar het is verstandiger om er rekening mee houden dat het wél gebeurt omdat dat nu eenmaal past bij de manier van communiceren van een hond. Grommen staat hoog op de ladder van agressie (lees daarover meer in dit artikel).

Vooral grommen (of erger) als je je hond aanraakt, is een fiks probleem (en daar concentreer ik me in dit artikel op). Wat het vaak verwarrend maakt, dat de meeste honden die dit doen zich het ene moment prima laten aanraken, terwijl ze dan “ineens” omslaan naar agressie.
Vaak is het zo dat het “ineens” eigenlijk wel meevalt, al is dat in de beleving van de eigenaar wel zo. In de meeste gevallen is het zo dat er wel eerder (subtiele) tekenen afgegeven zijn, zoals in de ladder van agressie te zien is. Maar dat die tekenen vaak niet herkend worden.

Soms zijn de signalen zo subtiel of gaat het zo snel, dat het in de beleving van de eigenaar echt ineens verandert. En daar slaat dan de verwarring toe. Waarom doet een hond dat, als hij eerst aandacht komt vragen en dan vervolgens gaat grommen?

Er is een aantal mogelijkheden:
1. De hond heeft fysieke problemen
Als een hond pijn heeft of zich ongemakkelijk voelt, kan hij reageren met agressie op een aanraking. Het is daarom belangrijk om ALTIJD bij dit probleem de hulp in te roepen van een dierenarts om zeker te weten dat je hond pijn- en ongemakvrij is!

2. Er is een negatieve associatie gemaakt met de eigenaar of de context in het verleden.
Sommige honden zijn zo gevoelig dat ze na één negatieve ervaring met een eigenaar al de eigenaar in sommige situaties gaan wantrouwen. Die negatieve ervaring kan van alles zijn, inclusief de bovengenoemde pijn. Het kan ook voor de hand liggen, dat je hond je wantrouwt omdat je hem gecorrigeerd hebt.
Maar het kan ook heel goed zijn dat je hond geschrokken is in de context samen met jou. Mijn hulp is wel eens ingeroepen bij een hond die heel erg bang was voor zijn eigenaar. Na onderzoek was duidelijk dat er geen lichamelijk probleem speelde en er was ook niet gecorrigeerd. Na lang nadenken en navragen kwamen we tot de conclusie dat de hond waarschijnlijk een keer heel erg geschrokken was toen er een doos naar beneden was gevallen vanaf de kapstok toen hij klaar stond om te gaan wandelen. Die schrik heeft hij toentertijd waarschijnlijk geassocieerd met de aanwezigheid van de eigenaar.

3. De hond vindt veel dingen spannend maar de stressemmer van de hond loopt over op een moment in de aanraking (mogelijk in combinatie met 1 of 2 ). In dit artikel vind je de uitleg van hoe het werkt met stress in het lichaam van de hond en waarom een hond soms wel en soms niet reageert. Dat speelt in deze situaties ook een belangrijke rol. En soms zou het inderdaad logischer zijn om geen contact te zoeken met de eigenaar, maar ja… een hond is net als wij een sociaal wezen en wordt (denk ik, ik kan natuurlijk niet in zijn hoofd kijken 😉 ) heen en weer geslingerd tussen wel en geen contact. Het is een dunne scheidslijn.

Wat kun je er aan doen? 

1. Hou interacties heel kort of ga er (even afhankelijk van de ernst van de situatie) niet meer op in. Dit laatste is natuurlijk geen optie om dat het hele leven van de hond te doen, maar dit is de eerste stap. Als je hond op geregelde basis met zichzelf in conflict komt als hij door je wordt aangeraakt, blijft het probleem ontstaan.
   De context is hierin wel heel belangrijk. Het gebeurt heel vaak dat een hond binnen soms agressie inzet bij een aanraking, maar dat dat buiten helemaal nooit gebeurt. Dan mag je je hond buiten wel aanraken, binnen eerst niet.
2. Laat je hond medisch checken. Niet alleen maar “voelen”, maar overleg ook over röntgenfoto’s. Want zelfs de beste dierenarts kan niet aan de buitenkant zien hoe jouw hond er van binnen uit ziet.
3. Stop met straffen, verbaal en zeker fysiek. Daarmee wordt het probleem op de lange termijn alleen maar groter! Lees daarover hier meer.
4. Schakel hulp in van een professionele gedragstherapeut die werkt op basis van moderne inzichten (en dus niet op basis van fysieke correcties).
   Denk niet; “ach, hij gromt”. Neem het serieus! Er is geen enkele reden waarom jouw hond niet eventueel zou kunnen bijten. Om daarna jullie relatie te herstellen is een stuk moeilijker dan wanneer er nog niet gebeten is of de hond hier een poging toe gedaan heeft.

Meer weten over honden en hun gedrag? Lees het boek Kijk eens naar je hond. Aan de slag met zijn gedrag. 

Dit artikel is geschreven door Monique Bladder, hondengedrag-specialist. Overname is niet toegestaan zonder toestemming . Delen van deze link via social media wordt op prijs gesteld.