Als je hond niet is wat je had verwacht

Wat als je hond niet is (geworden), wat je ervan had verwacht? Als er – om welke reden dan ook – gedrag is dat vervelend, lastig voor de hond zelf of misschien zelfs gevaarlijk is. Wat doe je dan? Het is een vraag die veel van mijn klanten hebben beantwoord door naar een gedragstherapeut (ik in dit geval 😉 ) te gaan. Maar er zijn ook veel begeleiders die aan blijven “modderen”. Op zoek naar hét antwoord…. Met alle gevolgen van dien. 

Op social media is er geen ontkomen aan. Met een actieve Facebook-pagina en een Instagram-account vliegen de vragen over honden met probleemgedrag me om de oren. Als ik al niet een duidelijk beeld had van alle issues die er zijn met honden en wat ze doen, dan is dat beeld wel duidelijk geworden dankzij social media. Overal worden hulpvragen gesteld, waarvan een groot aantal naar mijn idee écht thuis hoort bij één van mijn collega-gedragstherapeuten (0f bij mij 😉 ).
Zo’n 98% van die vragen heeft hetzelfde kenmerk; er is een probleem en de verwachtingen van dé tip of hét advies zijn groot. Over het feit dat die gouden tip er niet is, schreef ik al eens een artikel. Maar wat me vooral opvalt aan al die vragen, is dat er nogal eens gezocht wordt naar “de perfecte hond”. En daar word ik verdrietig van…

 Begrijp me niet verkeerd…
Ook ik heb graag een hond in huis met weinig issues. Ik help graag anderen met hun honden, maar vind het dan vervolgens best fijn als er thuis geen “gedoe” is. Ik wil niet 24 uur per dag aan het werk zijn 😉 Maar ik ben hierin wel realistisch. Ik weet heel goed dat geen enkele hond perfect is. Dat elke hond, hoe lief, mooi en geweldig hij ook is, een indivu is. En net als humane individuen zijn ook hondse individuen nooit perfect. 
Onze Flatcoated Griffin heeft alles wat ik in een hond wil. En een beetje meer… Het is een harde werker met een kleine spanningsboog, hij is gemakkelijk afgeleid en dat heeft al veel uitdagingen  op ons pad van de jachttraining gebracht. Hailey, onze herplaats-Welsh Springer Spaniel-teefje, heeft issues van een heel ander kaliber. Zij is de hond met wie we in een aantal dingen rekening moeten houden met hoe we met haar om moeten gaan. Zo is ze makkelijk bang om voer of andere voor haar belangrijke dingen kwijt te raken. En dus passen we ons aan haar aan. Natuurlijk kan ik volop gaan trainen om dit te veranderen. Maar in ons huishouden is haar gedrag geen veiligheidsrisico en respecteren we haar voorzichtigheid hierin. Niet alleen de mensen in huis trouwens, ook Griffin geeft haar hierin alle ruimte (en daarom alleen al waardeer ik hem enorm).

Verwachtingen
In de vragen die ik krijg, zitten nogal eens aspecten die mijn wenkbrauwen doen fronsen. Met doelen en verwachtingen waarvan ik me afvraag waarom je die aan je hond zou willen stellen.  Een hond die al jarenlang uitvalt naar andere honden maar van wie de eigenaar toch graag wil dat hij los kan lopen in het bos. Een hond die al vanaf pup moeite heeft met alleen zijn en na een verandering van werkgever acht uur per dag alleen zou moeten kunnen zijn. Een hond die serieuze bijtincidenten heeft gehad met andere honden en waarvan de begeleider persé een 2e hond wil introduceren. Of een jachthond die achter het konijn dat los loopt in huis aan gaat…
Het zijn slechts een paar voorbeelden van irreële verwachtingen en ik kan uren doorgaan.

Het wordt tijd dat we als begeleiders tot ons laten doordringen dat een hond niet maakbaar is naar wat wij graag zouden willen. 

In de tijd dat we nog niet wisten of ons onvoldoende realiseerden dat honden ook emoties hebben bijvoorbeeld, probeerden we onze honden nog te ‘kneden’ naar ons ideale verwachtingspatroon. Ik zou verwachten dat we, nu ook wetenschappelijk aangetoond is dat zoogdieren dezelfde basale emoties hebben als wij mensen, afgestapt zijn van het perfecte plaatje als het gaat om onze honden. Maar niets lijkt minder waar.

Misschien klinkt dat wat ik schrijf gek van iemand van wie je verwacht – als je niet beter weet – dat ze haar brood verdient met juist het maakbaar maken van honden. Maar wat ik vooral doe, is begeleiders een realistisch beeld geven van wat ze wél kunnen bereiken met hun hond. Op zo’n manier dat het leuk en fijn is voor de hond én de begeleider.

Want ondanks dat onze honden NIET maakbaar zijn naar alles wat we van ze willen (en dat is me nogal een hoop zeg….), kunnen jullie elkaar wel in het midden vinden. Als je als begeleider van plan bent om niet alleen te nemen, maar ook te geven aan je hond. Jij past je aan aan hem, hij past zich (met behulp van training, ondersteuning en management) aan aan jou. Zodat je elkaar ergens halverwege ontmoet. Als je met kennis en inzicht op die manier naar je hond gaat kijken, verandert je beeld. En met dat beeld de beleving van je hond.

Laat ik duidelijk zijn; dit artikel is géén oproep om geen hulp te zoeken! Juist het tegenovergestelde zou ik haast zeggen. Als je hond gedrag laat zien dat problemen veroorzaakt voor jou, voor hem of voor zijn omgeving, is het goed om een professional in te schakelen die je hierbij kan helpen. Maar wees erop voorbereid dat een goéde deskundige je niet alleen gouden bergen verkoopt en de perfecte hond voor je schetst… Want dat is een illusie en als dat je verwachting is van het hebben van een hond, had je beter een hondje van de Blokker kunnen kopen….

Dit artikel is geschreven door Monique Bladder, hondengedrag-specialist en auteur van het boek Kijk eens naar je hond. Aan de slag met zijn gedrag. Overname zonder toestemming is niet toegestaan, delen van deze link via social media wordt op prijs gesteld.